Verzekeringsvoorwaarden: toepasselijk of niet, that’s the question!

Door de jaren heen zijn er voor verzekeraars – mede door de digitalisering van de samenleving – veel mogelijkheden bijgekomen om te communiceren met (potentiële) verzekeringnemers. Verzekeraars gebruiken, naast de mogelijkheid om te e-mailen, vaak ‘Mijn’-omgevingen om met verzekeringnemers te communiceren. Interessant is de vraag of een ‘Mijn’-omgeving kwalificeert als een duurzame drager in de zin van artikel 1:1 van de Wet op het financieel Toezicht (hierna: ‘Wft’)? In dit artikel wordt ingegaan op de manier waarop een (schade)verzekeraar op een juiste manier verzekeringsvoorwaarden ter beschikking kan stellen aan zijn klant en welke rol een ‘Mijn’-omgeving hierin kan spelen. Wij maken daarbij onderscheid tussen algemene voorwaarden en kernbedingen. Op kernbedingen is immers afdeling 6.5.3. over algemene voorwaarden niet van toepassing. De wils- en vertrouwensleer van artikel 3:33 Burgerlijk Wetboek (hierna: ‘BW’) e.v. is wel van toepassing op kernbedingen. Voor dit artikel is onder andere gekeken naar overheidsrechtspraak, uitspraken van de Geschillencommissie van het Klachteninstituut Financiële Dienstverlening (hierna: ‘Geschillencommissie’), uitspraken van het Hof van Justitie (hierna: ‘HvJ EU’) en van het Hof van de Europese Vrijhandelsassociatie (hierna: ‘EVA-hof’). Deze worden besproken in het licht van de informatie die de Autoriteit Financiële Markten (hierna: ‘AFM’) geeft over het verstrekken van algemene voorwaarden via een duurzame drager. Na een korte inleiding wordt stilgestaan bij de informatieplicht van de verzekeraar. Vervolgens komt het begrip duurzame drager aan de orde en de vraag of een ‘Mijn’-omgeving kan kwalificeren als duurzame drager. Daarna komen polisbedingen die de kern van de prestaties raken aan bod en de vraag of de verbintenissen voldoende bepaalbaar zijn als wilsovereenkomst over (een) kernbeding(en) ontbreekt. Dit artikel wordt vervolgd door een bespreking van het Insurance Product Information Document met al zijn vereisten. Er wordt afgesloten met enkele conclusies en aanbevelingen voor de praktijk.