Soft law van de AFM en DNB voor de verzekeringssector

Verzekeraars en assurantietussenpersonen met zetel in Nederland staan onder toezicht van De Nederlandsche Bank (DNB) respectievelijk de Autoriteit Financiële Markten (AFM). Daarmee is de Wet op het financieel toezicht (Wft) op hen van toepassing. In de Wft en daarop gebaseerde lagere regelgeving zijn veel zogeheten open normen opgenomen met betrekking tot het handelen van verzekeraars en assurantietussenpersonen (beide vallen in de Wft ook onder het verzamelbegrip ‘financiëledienstverlener’). Open normen zijn bepalingen die kunnen worden beschouwd als een uiting van (algemene) principes en waar de financiëledienstverlener zich naar moet richten. De wetgever benoemt in een open norm vaak een bepaald resultaat dat moet worden behaald, maar schrijft niet precies voor hoe de financiëledienstverlener dat resultaat moet behalen. 

Een voorbeeld van een open norm is de zorgplicht in artikel 4:24a Wft: een financiëledienstverlener neemt op zorgvuldige wijze de gerechtvaardigde belangen van de consument of begunstigde in acht. Welk handelen wel of niet wordt gezien als het op zorgvuldige wijze in acht nemen van de gerechtvaardigde belangen van de consument of begunstigde, wordt niet in de wet verduidelijkt. 

In de praktijk is een deel van de open normen, ondanks de principle based-benadering van de wetgever, nader ingevuld in lagere regelgeving. Voor een deel geldt dat echter niet. En ongeacht of een open norm wel of niet nader is ingevuld in lagere regelgeving, komt vanuit de marktpartijen die open normen moeten naleven vaak de vraag hoe zij in de praktijk toepassing moeten geven aan specifieke open normen. Hier komt het zogeheten soft law van de AFM en DNB in beeld.