
Het hinderpaalcriterium in vogelvlucht
Er bestaat geen absoluut recht op vergoeding van verzekerde zorg. De zorgverzekeraar gaat als regisseur van ons zorgstelsel en ten behoeve van het betaalbaar houden van de zorg over de hoogte van de vergoeding van de zorg. De verzekeraar kan in dat kader verzekerden prikkelen om naar bepaalde (gecontracteerde) zorgaanbieders te gaan. Een hoge vergoeding voor gecontracteerde zorg prikkelt (natura)verzekerden positief om naar een door hun zorgverzekeraar gecontracteerde zorgaanbieder te gaan. En vice versa: Een lagere vergoeding voor niet-gecontracteerde zorg ontmoedigt verzekerden zich tot een niet-gecontracteerde zorgaanbieder te wenden. Die vergoeding mag niet zo laag zijn dat deze de verzekerde feitelijk hindert in zijn keuze voor een zorgaanbieder. Maar waar ligt de grens? En hoe berekenen zorgverzekeraars de vergoeding voor niet-gecontracteerde zorg? Naar aanleiding van recente arresten behandelen de auteurs in deze bijdrage het hinderpaalcriterium in vogelvlucht.
1. Introductie
Het zogenaamde hinderpaalcriterium dat voortvloeit uit artikel 13 lid 1 Zorgverzekeringswet (Zvw) speelt in dit kader een belangrijke rol. Over dit criterium procederen zorgaanbieders al jaren, en de auteurs zijn blij met de recent...
Voor het lezen van dit artikel is een abonnement nodig. Login of vraag een abonnement aan.
Geen abonnement?
Dank voor uw bezoek! Als bezoeker van VAST kunt u onze blogs en wetenschappelijke artikelen inzien, alsmede een indruk krijgen van de noten en praktijkgerichte artikelen. Om alles in te kunnen zien dient u zich als abonnee aan te melden. Der eerste zes weken is nu bovendien gratis kennismaking.
Neem een abonnementKeywords
Auteur(s)

Advocaat werkzaam in het Life Sciences & Healthcare Team van Loyens & Loeff N.V.
_w500.jpg)
_w500.jpg)
Advocaat werkzaam in het Life Sciences & Healthcare Team van Loyens & Loeff N.V.
_w500.jpg)